De avond dat Pippi Langkous op TV kwam, was als kind het hoogtepunt van mijn week. Zelf was ik eerder een wat braaf en verlegen kind zoals Annika, het vriendinnetje van Pippi. Maar die ene keer dat ik niet mocht kijken ben ik toch ondeugend geweest en keek vanaf de trap stiekem mee.
Het was de dochter van Astrid Lindgren (1907-2002) die Pippi bedacht, toen ze met longontsteking in bed lag en voorgelezen wilde worden. De boeken werden in 90 talen vertaald. In sommige landen (Frankrijk bijvoorbeeld) werden haar boeken gecensureerd omdat ze anarchistisch zouden zijn. Astrid vond dat kinderen behoren te weten van verdriet, het kwaad en de dood. In De gebroeders Leeuwenhart, misschien wel haar mooiste boek, speelt de dood een grote rol.
Ze bleef altijd in haar kleine driekamer appartement in Stockholm wonen, hoeveel boeken ze ook verkocht. Ze had een vriendelijke stem die ze zelden verhief, maar ze hield nooit haar mond als ze onrecht zag. Mensen die haar boeken wilden ‘psychologiseren’, lachte ze uit. Met haar fans had ze lange briefwisselingen en ze bleef tot op hoge leeftijd nog schrijven.
If I have managed to brighten up even one gloomy childhood – then I’m satisfied.
Astrid Lindgren