Het lieve kindergezicht lijkt te botsten met de houding. Hij staat als een bootwerker in zijn matrozenpakje. Vanuit een andere tijd, begin 1940, kijkt hij uit beeld. Zijn blik uitdagend. beetje stout, maar toch ook lief, voorzichtig. Ik zucht en vloek. Hoe krijg ik die uitdrukking op het doek? Ik leg het schilderijtje weg. pak het de volgende dag weer op. En opnieuw. Uiteindelijk is hij er ineens.
Zijn dochter moet even wennen. Maar als ze het schilderij mee naar huis neemt en ophangt om aan haar gezin te tonen, krijg ik na een uur bericht. Hij mag niet meer weg, we houden van hem.