Als kind was Cindy Sherman verslaafd aan televisie. Al heel jong was ze graag bezig met zich te verkleden om op die manier iemand anders te zijn. Ze is zelf model in bijna al haar foto’s, er zijn maar weinig foto’s van haar te vinden waarin ze niet deel is van een kunstwerk.
In mijn periode op de kunstacademie leerde ik haar kennen door haar beroemde serie ‘Untitled Film Stills, 1977-1980’ waarin ze vrouwen laat zien die zich niet bewust lijken van de camera. Het zijn zeer geloofwaardige momenten uit niet bestaande films. Ze stelt vragen over hoe we als vrouw worden gezien, zonder antwoorden te geven.
Verfrissend om te zien hoe ze heel hard werkt, serieus bezig is met haar kunst en tegelijkertijd altijd aan het spelen is. In de BBC documentaire Nobody’s Here But Me (1994) zie je hoe ze vol genot laatjes opent met nepneuzen, sieraden en allerlei andere accessoires.
We’re all products of what we want to project to the world. Even people who don’t spend any time, or think they don’t, on preparing themselves for the world out there – I think that ultimately they have for their whole lives groomed themselves to be a certain way, to present a face to the world.
Cindy Sherman