Het pak van de man is netjes, niet chique maar wel mooi. Jaren zeventig mooi. Dus waarschijnlijk al vijftien jaar zorgvuldig bewaard. Hij straalt iets eigenzinnigs uit. De zakken van het colbert zijn groot en hoekig. de stropdas is groen, zijn broek donkerbruin. Haar mantelpak is een beetje aan de grote kant voor haar. De schoenen hebben een elegant hakje. Ze kijken onderzoekend de camera in, nieuwsgierig. Ik kan ogen niet goed zien, maar ik durf te zweren dat ze me licht spottend aankijken.
Schilderen is altijd een zoektocht, een puzzel. Soms is het er bijna en dan is het weer weg. Tussendoor stuur ik een foto naar Maja voor feedback. ‘De bril is niet helemaal mijn opa, want opa was heel hip en had van die grote vierkante brillen.’ En: ’de rechterkant van oma’s gezicht mist nog warmte.’ Dat helpt. Langzaam komen ze tot leven.
Lees het hele stukje op de website over The Artist’s Way