Er zijn weinig mensen die ik grappig vind, daarom is het misschien extra waardevol als iemand me aan het lachen maakt. Volgens Hanna Gadsby lachen we het meest om dingen die we pijnlijk vinden. Ze was stand-up comedian, maar besloot daarmee te stoppen omdat ze haar eigen pijn niet meer belachelijk wilde maken. Ze wilde er wel over vertellen. Dat deed ze in haar show ‘Nanette’, waarin ze de grenzen van wat het van opzoekt. Hoe eerlijk, hoe boos, hoe kwetsbaar wil je zijn op het podium? En juist met deze afscheidsshow werd ze wereldberoemd als stand-up comedian.
Ze is natuurlijk toch doorgegaan daarna. Ze vertelt verhalen en haar verhalen zijn urgent en tragisch. Ze vertelt over misbruik en verkrachting, over gender en lesbisch zijn, over neurodiversiteit en haar diagnose van autisme. De zelfspot is nog altijd in al haar verhalen ruim aanwezig. Daardoor weet ze me te raken en lachen ik om haar verhalen, hoe pijnlijk ze soms ook zijn.
I believe we can paint a better world, if we learn how to see it from all perspectives, as many perspectives as we possibly could, because diversity is strength. Difference is a teacher. Fear difference and you learn nothing.
Hannah Gadsby