Portretten van vrouwen en voorouders

Hella Haasse 68/100

Hella Haasse (1918-2011) was een groot schrijfster en een erudiete vrouw. Ze schreef een ongelofelijk aantal romans, toneel, essays, won veel prijzen en haar werk werd in verschillende talen vertaald. Toch werd ze vaak onderschat, ‘een lieve mevrouw’, werd ze dan genoemd. Ze trad niet snel op de voorgrond, daar had ze geen tijd voor. Ze zorgde voor haar gezin en ze was altijd aan het schrijven.

Persoonlijk werd ik geraakt door ‘De verborgen bron’ en ‘De ingewijden’. Psychologische romans over mensen en hun gevoelens, relaties, en eenzaamheid. Als zestienjarige voelde het alsof iemand bij mij naar binnen had gekeken en op had geschreven wat ik dacht en voelde. Ik begreep lang niet alles, maar het fascineerde me dat iemand zo goed kon schrijven.

Ze groeide op in Nederlands Indië, zoals dat toen nog heette, en als ze daarover sprak, gingen haar ogen stralen. In Nederland heeft ze zich nooit helemaal thuis gevoeld. Dit ontworteld zijn, is voelbaar in veel van haar boeken.

Zij geloofde aan een samenhang van alle verschijnselen, zonder echter een hogere macht aansprakelijk te stellen voor wat haar overkwam, zonder van een god persoonlijke bemoeienis met haar lot, troost, of loon naar werken te verwachten. Zij was er van overtuigd dat in de mens zelf de krachten ontstaan die men Goed en Kwaad noemt, en dat alleen door de ontwikkeling van het individuele bewustzijn de wil tot integriteit een menselijk gegeven wordt

Hella Haasse in ‘Berichten van het blauwe huis’

Op de website van het literatuurmuseum staan beelden en verhalen over het leven en werk van Hella Haasse.


Kijk hier voor een overzicht van alle portretten.