Marie Skłodowska (1867-1934) groeide op in Polen. Op haar elfde had ze al een van haar zusjes en haar moeder verloren. In 1863 werd Polen bezet door Rusland en werd vrouwen de toegang tot universiteiten ontzegd. Nadat ze op haar vijftiende klaar was met haar gymnasium, belandde ze in een depressie. Om bij te dragen in de kosten van levensonderhoud van het gezin werkte Marie als lerares. In de avonduren volgde ze colleges aan de clandestiene Vliegende Universiteit van Warschau. Daarna sloot ze een deal met haar zus. Eerst werkte Marie jaren als gouvernante om de studie van haar zus te betalen, daarna draaiden ze de rollen om. Zo konden beiden in Parijs studeren.
Marie Curie richtte samen met haar man Pierre in een oude, onverwarmde schuur een primitief laboratorium in. Daar isoleerden zij uit een aantal ton erts uiteindelijk twee nieuwe scheikundige elementen, polonium en radion. In de Eerste Wereldoorlog ging ze naar het front met een busje met röntgenapparatuur onderzocht ze gewonde soldaten. De kwaliteit van haar werk werd in haar tijd vaak in twijfel getrokken en haar levenskeuzes werden bekritiseerd. Maar uiteindelijk kreeg ze ook veel erkenning. Ze won twee Nobelprijzen, was de eerste vrouwelijke hoogleraar aan de Sorbonne en werkte tot haar dood als directeur van het Radium instituut.
Zelf kende ik Madame Curie enkel van naam, ik wist alleen dat ze iets met straling had gedaan. Haar gezicht heeft iets mysterieus op de foto’s, kwetsbaar, enigszins verlegen maar ook sterk.
You cannot hope to build a better world without improving the individuals. To that end each of us must work for his own improvement, and at the same time share a general responsibility for all humanity.
Marie Curie
Lees meer over Marie Curie op de Nobel Price website