Marie Skłodowska (1867-1934) groeide op in Polen in een tijd dat vrouwen daar niet naar de universiteit mochten. Op haar elfde had ze al een van haar zusjes en haar moeder verloren. Op haar vijftiende was ze klaar met haar gymnasium en belande ze in een depressie. Haar vader stuurde haar naar familie op het platteland waar ze drie jaar bleef en mensen leerde lezen en schrijven. Ze werkte als gouvernante om de studie van har zus te betalen, die daarna werkte zodat zij ook in Parijs kon studeren.
Pierre en Marie Curie richtten in een oude, onverwarmde schuur een primitief laboratorium in. Daar isoleerden zij uit een aantal ton erts uiteindelijk twee nieuwe scheikundige elementen, polonium en radion. In de eerste wereldoorlog ging ze naar het front met een busje met röntgen apparatuur onderzocht ze gewonde soldaten. De kwaliteit van haar werk werd in haar tijd vaak in twijfel getrokken en haar levenskeuzes werden bekritiseerd. Maar uiteindelijk kreeg ze ook veel erkenning. Ze won twee Nobelprijzen, was de eerste vrouwelijke hoogleraar aan de Sorbonne en werkte tot haar dood als directeur van het Radium instituut.
Zelf kende ik Madame Curie enkel van naam, ik wist alleen dat ze iets met straling had gedaan. Haar gezicht heeft iets mysterieus op de foto’s, kwetsbaar, enigszins verlegen maar ook sterk.
You cannot hope to build a better world without improving the individuals. To that end each of us must work for his own improvement, and at the same time share a general responsibility for all humanity.
Marie Curie
Lees meer over Marie Curie op de Nobel Price website