Marlene Dumas groeide op in Zuid Afrika en woont en werkt sinds 1974 in Amsterdam. Ik hou van haar portretten. Ze zijn zo goed, echt om jaloers op te zijn. Ze vertelt verhalen, ze is tegelijk serieus, hard werkend en vol (zelf)spot. Ze reageert in haar werk op alles, nieuws, andere kunstenaars, haar eigen leven. Ze pretendeert niet om iets ‘nieuws’ te bedenken. Ze schildert altijd iets dat al eerder bestond.
Er was een tijd dat ik me van haar afkeerde door de overdaad aan succes. Zoals vroeger, als de band waar je van hield, ineens beroemd werd bij het grote publiek. Marlene Dumas werd de best verkopende levende kunstenaar genoemd, maar dat is natuurlijk geen reden om haar werk niet te waarderen.
Ik vond het heerlijk toen ik haar tussen neus en lippen door, hoorde vertellen dat ze meestal ’s nachts schildert omdat het dan stil is in de stad. Ik was nog jong en besefte ineens dat je dat soort dingen dus zelf mag beslissen.
Painting doesn’t freeze time. It circulates and recycles time like a wheel that turns. Those who were first might well be last. Painting is a very slow art. It doesn’t travel with the speed of light. That’s why dead painters shine so bright.
Marlene Dumas
Op de website van Marlene Dumas vind je de documentaire Miss Interpreted uit 1997, zeer de moeite waard!