Vivian Maier is nu een beroemde straatfotograaf, maar dat had ook heel anders kunnen lopen. Tijdens haar leven werkte ze als nanny en wist niemand van haar werk als kunstenaar. Ze nam de kinderen waar ze op paste mee op strooptochten door de stad, op jacht naar beelden. Door toeval en de vasthoudendheid van John Maloof, zijn haar foto’s na haar dood afgedrukt en nu overal te zien. Hij maakte ook een documentaire over de zoektocht naar haar leven, die kijkt als een detective, de documentaire is terug te zien bij NPO start.
Met haar rolleiflex liep ze dagelijks door de straten en fotografeerde alles. Haar beelden zijn vaak grappig, ontroerend, en schijnbaar toevallig, maar altijd sterk. Ze had een bijzonder oog voor de schoonheid van het alledaagse, maar liet ook de wreedheid van de mens zien.
Well, I suppose nothing is meant to last forever. We have to make room for other people. It’s a wheel. You get on, you have to go to the end. And then somebody has the same opportunity to go to the end and so on. –
Vivian Maier