Sinds enkele jaren ben ik mijn voorouders aan het tekenen en schilderen.
Als ik in de ogen kijk van de voorouders, lijkt de tijd te verdwijnen. Mijn oma en haar zusje, bakvissen in 1928. Het hoofd van de school, met zijn meesters en één juf in 1939, streng en trots. Mijn ouders, 1957, verloofd, zittend in het gras, mijn vader had een zelfontspanner op zijn camera.
Allemaal lang voordat ik een glinstering in de ogen van mijn vader was. En toch voel ik me verbonden met hen.
Ik schilder ook de voorouders van anderen in opdracht. Dat is iedere keer weer een avontuur, ik schreef erover op mijn blog. En ook hier over het proces van schilderen en ook hier.
